Έχουν περάσει περίπου 5 μήνες από τη στιγμή που η χώρα μας ήρθε αντιμέτωπη με τον Covid-19 . Όλοι κρύβαμε εσωτερικά την ελπίδα ότι τα πράγματα θα καλυτερεύσουν με την πάροδο του χρόνου, τα κρούσματα και οι ανθρώπινες απώλειες θα μειωθούν και θα μπορέσουμε με αργά και σταθερά βήματα να επιστρέψουμε στην κανονικότητα που είχαμε συνηθίσει, πριν ο εν λόγω ιός κάνει την εμφάνισή του στο παγκόσμιο στερέωμα. Δυστυχώς, οι συνθήκες εξακολουθούν να είναι δύσκολες και μας κρατούν ακόμα σε επαγρύπνηση. Πέραν όμως των αντικειμενικών γεγονότων, καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες φαινομένων στιγματισμού απέναντι στους φορείς του ιού.
Σχεδόν καθημερινά -με την ανακοίνωση των κρουσμάτων- πληροφορίες διαρρέουν και μεταδίδονται από στόμα σε στόμα σχετικά με τους φορείς – συμπτωματικούς ή μη δεν έχει σημασία-οι οποίοι στιγματίζονται εξαιτίας της νόσου που έχει πλήξει τόσους ανθρώπους στον κόσμο. Διαδίδονται φήμες και ψεύδη χωρίς προηγούμενο, δημιουργώντας σε εκείνους ένα επιπρόσθετο βάρος στην ψυχολογία. Θα ήταν προτιμότερο πριν σχολιάσουμε κακόβουλα και καταστήσουμε δακτυλοδεικτούμενους τους νοσούντες, να θέσουμε ΝΟΗΤΑ τον εαυτό μας στη θέση εκείνων: Πώς άραγε νιώθουν, πώς είναι η υγεία τους, υποφέρουν, περνούν τον ιό ήπια, έχει επηρεαστεί η ψυχολογία τους, ντρέπονται που διαγνώστηκαν θετικοί; Πληθώρα ερωτημάτων θα έπρεπε να μας απασχολεί πριν σπεύσουμε να διαδώσουμε τα νέα σε όλη τη γειτονιά και μάλιστα τις περισσότερες φορές λανθασμένα.
Λόγω της πανδημίας, με την οποία βρισκόμαστε ακόμα αντιμέτωποι, είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε αυστηρά όλα τα μέτρα προστασίας και να φροντίζουμε για τον περιορισμό της μετάδοσης της νόσου. Είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ του καθενός να προστατεύει την υγεία του, να είναι ελεύθερος από ψυχολογικά βάρη δημιουργούμενα από τη συμπεριφορά της κοινωνίας, να ζει αξιοπρεπώς και να μην καθίσταται ‘’θύμαπαραπληροφόρησης’’. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαίωμα ο ακατάπαυστος σχολιασμός, ο χλευασμός και η δυσφήμιση.
Οι δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζούμε καθιστούν αναγκαία τη μεταξύ μας συσπείρωση, την ενότητα και το αληθινό ενδιαφέρον για να ελαττώσουμε τη μετάδοση του κορωνοϊού. Σπουδαιότερη μέριμνα οφείλει να είναι η δημόσια υγεία και η άμεση κινητοποίησή μας εάν νοσήσουμε οι ίδιοι ή άτομα του οικείου περιβάλλοντος. Θεωρείται φυσιολογικό να φοβόμαστε να πληροφορήσουμε τους γύρω μας σε περίπτωση νόσου ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ; Είθε το ενδιαφέρον και η ανθρωπιά να μας συντροφεύουν στους χαλεπούς αυτούς καιρούς. Εύχομαι υγεία πάνω απ’ όλα και οι καταστάσεις που ζούμε να γίνουν σύντομα μία κακή ανάμνηση.
